Segunda Semana B.A.

Het is alweer een tijd geleden dat we wat hebben kunnen schrijven. Onze dagen lijken te kort om jullie ook nog eens op de hoogte te houden. Maar dan nu eindelijk vanuit het mooie El Calafate!

We hebben het begin van het Carnaval meegekregen in BA. Na het avondeten hoorden we trommels en muziek en zagen we gekleurde vlagen over de Avenido de Mayo bewegen! Dus natuurlijk even kijken wat daar allemaal te beleven valt! Elke Barrio kwam langs, met een eigen vlag en eigen soort dansers! Van mooie nette witte jurken tot stringetjes en een bh. Voor ieder wat wils dus! Al gauw werd het ons duidelijk dat we een target waren voor de kleine kinderen met spuitbussen volgeladen met zeep. Wij laten ons natuurlijk niet zomaar te grazen nemen en dus kopen wij ook een bus met zeep! HA, die kinderen stonden mooi te kijken nadat ze zelf ook onder het schuim zaten!

Toen elke barrio zijn optocht had beindigd op Plaza de Mayo werd een een soort van Concert gegeven. Niet zo georganiseerd als wij gewend zijn maar lekker op zijn Zuid Amerikaans. Ze beginnen en eindigen wanneer zij willen. Er liep zelfs een percussiespeler weg en kort daarna hield de band er ook mee op. We hebben staan dansen op reggeaton, salsa en merengue! Zoveel beter dan de Crowbar!

Zondag heerlijk uitslapen en daarna op naar de antiekmarkten van San Telmo. Het walhalla voor mensen die van markten houden! Zelfs ik, Taco, heb me er goed kunnen vermaken. Helaas voor Lenneke hebben we overdag geen Tango kunnen vinden. Ik had haar nog voorgesteld om voor haar te dansen maar dit werd beantwoord met een frons! Gelukkig werd de dag niet een complete teleurstelling, want nadat de antiekmarkt was afgelopen gingen de locals zelf tango dansen. Het mocht dan wel geen professionele show zijn maar dit was wel het echte tango! De oude mannen stonden aan de zijkant op de loer naar een vrouw die het wel aandurfde. Lenneke heeft haar blik strak op de dansende stellen gehouden. En hier waren wat aparte stellen te zien... Een oude man met een ontzettende jonge dame, een blanke stijve hark, tante sidonia met haar twee meter lange benen en natuurlijk het homo stel. Dit laatste stel kon ontzettend goed dansen, vooral de vrouwelijk rol werd erg goed uitgevoerd. Heupwiegend en al!

Na het weekend vervallen we weer in onze routine; Niet stappen, maar gewoon netjes om 0900 op om vervolgens ons huiswerk te maken en de lessen te volgen. We beginnen steeds rebelser te worden tegen onze eerste lerares omdat ze ons vooral de geografie van Argentinie probeert bij te brengen en wij onze dure uurtjes het liefst aan spaans geven. Maar ´s middags wordt het elke keer weer helemaal goed gemaakt! Aan het einde van de week hebben we zelfs de verleden tijd gehad, zowel passado imperfecto als de perfecto. We denken het nog te begrijpen ook. Nu komt het vooral aan op veel praten en onze woordenschat vergroten.

Natuurlijk houden we ons niet altijd aan onze strakke routine. Want maandag avond is de avond voor La bomba del Tiempo, een soort argentijnse blue man group. Wat een feest. Heerlijke salsa, merengue en samba beats. Live gespeeld en elke keer weer geleid door een nieuw persoon. Helaas wilden de toeristen die er waren niet dansen maar dit heeft ons niet weerhouden los te gaan! Zwetend gingen we terug naar onze Nederlandse vrienden en Zweedse vriendin. Onze Finse vriend heeft dit keer marihuana uit Cuba te pakken en het schijnt ´shit´ te zijn. Toch waggeld hij na 15 minuten met knalrode ogen en een big smile te verkondigen ´I´m fiiiiiiine´ We besluiten terug te lopen en dat kost ons dik een uur, maar we zijn met een groep dus we zijn veilig. Wees niet ongerust ouders, voor de zekerheid maar niet met onze ogen geknipperd. Wel een heerlijke warme empenada gescoord! Top avond.

Om toch even eerlijk te blijven en om onszelf weer met beide benen terug op de grond te zetten.... Nadat we boodschappen hebben gedaan lopen we de winkel uit. Deze komt op een zijstraat uit van de 9de Julio, grootste straat ter wereld. Lenneke is bezig met haar tas en ineens komt er een lange jongen op ons af. Ik zie hem aankomen en vertrouw hem niet. Ik zie van de andere kant en kleine jongen aankomen en zeg tegen Lenneke dat we NU moeten doorlopen. Zij schrikt van mij en vervolgens van de lange jongen naast haar en stapt achteruit de straat op... De kleine jongen probeert ons te intimideren door een aap na te doen. Werkt niet maar toch willen we weg. Een auto toeterd naar Lenneke en ik trek haar weg maar de jongens lopen gelukkig al weg! Pfoe... spannend.

De week verloopt wat rustiger dan de vorige omdat we natuurlijk al veel meer gezien hebben. Maar we hebben recoletta nog niet gehad dus die staat nog op de planning. Met kaart op zak en spaanse wegwijzing lopen we vol goede moed in de goede richting. De bus hebben we inderdaad snel gevonden maar we moeten wel even naar de andere kant....  Aangekomen in recoletta lopen we in een keer door naar het kerkhof want we hebben niet veel tijd en willen wel graag het moeilijk te vinden graf van Evita Perron zien. Bij de ingang laten we ons verleiden om toch wat geld te geven aan het hiv fonds en of kinderen (tja.. we verstaan nog niet alles.. dat is duidelijk.) Ook wordt ons verteld dat de vader van Maxima hier ligt.

Het is inderdaad net een kleine stad, die gebouwd is voor de doden. Wat een graven, ze besteden hier meer geld aan hun adel dan aan hun armen, die karton voor hun huis verzamelen. We volgen een groepje toeristen en al snel vinden we het graf van Evita Perron onder de naam van Duarte. Wij vinden het niet echt indrukwekkend als we het vergelijken met de andere graven. Of het graf van Maxima haar vader wel indrukwekkend was weten we niet want die hebben we niet kunnen vinden. De bel luidde dus we moesten maar snel naar de uitgang.

We besluiten onze voeten te rusten in het nabij gelegen park waar twee vrouwen op leeftijd hetzelfde rondje rennen. het rondje zal zo ongeveer 20 meter zijn! Naast ons zijn ze weer aan het slaglinen en in de verte horen we muziek en zijn we wat mensen in een rij lopen. Het blijkt een oefening te zijn voor een moderne dansshow. Welke later op de avond gehouden werd.
Hierna het Hard Rock cafe gevonden en gezocht maar dit was echt een teleurstelling. Geen sfeer... Lenneke noemde het een partycentrum. Snel het water opdrinken en wegwezen.

Onze eerste tangopassen! We vallen halverwege de les in, maar we voelen ons moedig genoeg om toch nog mee te doen. Gezicht strak, gipsen pols om Lenneke haar rug gewikkeld en struikelend over elkaars voeten dansen we over de vloer. Algauw hebben we de passen door maar Lenneke laat zich niet makkelijk leiden, of ik kan gewoon niet leiden. Dat laten we in het midden. Natuurlijk komt ook de partner wissel en ik krijg een Zuid Amerikaanse dame die er nog minder van bakt dan ik. Ik moest haar zelfs de vrouwelijke passen uitleggen... Lenneke heeft een ex ballroom danser aan de haak geslagen dus die zwiert lekker rond.  Nieuwe passen met truckjes erin. Lenneke moet me verleiden door haar benen over die van mij te wrijven... De passie spat ervanaf!! Wel moeizaam maar wij vinden het passie. Weer een partnerwissel. Dit keer kreeg ik weer een Zuid Amerikaanse dame, maar deze was zo ontzettend goed dat ze mij aan het leidde was. Ik voelde me net een speelbal en ook kwam ik erachter dat ik al de hele dag niet gedouched had. Kan me niet voorstellen dat ze ervan genoten heeft!
Maar wel hebben we op onze hostelkamer even onze nederlandse vrienden geimponeerd met onze tango. We zijn er klaar voor... op naar San Telmo!

De vrijdag avond hebben we in goed gezelschap doorgebracht op Plaza Dorrego in San Telmo, maar we konden onze nieuwe kunsten niet oefenen want er was een professioneel paar bezig! Erg indrukwekkend en eindelijk de gewenste show. Patrick, de fin, zijn we algauw weer kwijt want die is op zoek naar de juiste taxi, waar hij zijn marihuana kan scoren. Met een goed humeur en een te volle blaas gaan we terug naar huis. Ik ben de enige die avenida de 9de Julio in een keer is overgestoken op slippers! Ik hield het niet meer.... Dus twee vliegen in een klap: Op tijd in het hostel en  s werelds breedste straat in een keer overgestoken!

Het zou eigenlijk een geheim blijven maar we zijn zeikend nat geregend in BA. Het onweerde zelfs... het weekend zonnen viel dus letterlijk in het water. Maar we hebben ons laten overhalen om naar paardenraces te gaan. We pakken de taxi en een uur later staan we tussen alle rijke mensen van BA. Meteen komt er een man in pak op ons af of het onze eerste keer is. Wij geven het toe en hij geeft aan dat we maar hoeven te zwaaien als we iets nodig hebben. Gastvrije mensen die Argentijnen!
het blijkt dat er precies vandaag een ontzettend belangrijke race gehouden wordt waar erg veel geld mee gemoeid gaat. Het gaat tussen Argentinie, Brasilie, Peru, Chili, Uruguay en Paraguay. De race wordt ingeleid met een uitgebreide parade. Elk land krijgt zijn 15 minutes of fame. Capoeiristas, salsa dansers, jonge elegant dansende kinderen en nog veel meer. De race zelf is zo voorbij, we zien alleen het einde. Helaas hebben we niks ingezet maar leven we met Jan-Jelle mee die op nummer 5 heeft ingezet. Volgens een oude dronke man is dit wel het beste paard, maar we hebben hem nooit in de voorhoede gezien.
Het mooiste aan deze races is eigenlijk het publiek. Zodra de paarden langs komen veranderen ze van een beschaafde groep mensen tot een schreeuwend, spugend en duwende mierenhoop!

Om de avond op zijn Argentijns af te sluiten nemen we de bus terug. 90 minuten kost ons dit, maar we zien wel erg veel van BA. Dus zeker de moeite waard. We herkennen zelfs gedeeltes en geven elkaar een schouderklopje!

Zaterdag, de avond waar we ons de hele week al op verheugen. We mogen stappen en drinken! Geen lessen maar gewoon feesten. We gaan samen met Patrick, Jan-Jelle, Niels en Frank naar een club waar alleen locals komen. Helaas haakt Patrick af, zijn budget raakt toch aardig op en moet even opletten. Jan-Jelle zijn we tijdens het eten kwijtgeraakt. Maar dat geeft niet want we hebben er zin in! Eerst een cocktail drinken (helaas niet alle coctails kunnen proeven) even poolen en dan moet Lenneke zich even opmaken en VAMOS, nosotros queremos bailar!

We betalen de entree en we krijgen twee flessen champagne mee naar binnen. Kan niet beter toch? Er zijn inderdaad geen toeristen te bekennen. Dus Lenneke en ik vallen maar een klein beetje op met ons blonde haar. (Owja en ik ben hier dus lang!)
Ineens komen we Jan-Jelle en Joe, een australier tegen. Joe heeft al een goede taxi gevonden want daar is geen zinnig woord meer mee te wisselen. Dus dan maar de spaanse locals beantwoorden. We verstaan toch een aardig woordje. Lenneke en ik worden redelijk uit elkaar gehouden. Zij door de Latino´s en ik door de Latina´s. Ik moet met hun allemaal dansen, maar volgens mij is het een complot zodat alle jongens met Lenneke kunnen dansen. Ik geef ze natuurlijk allemaal toestemming. Maar Lenneke voelt zich net een speelpop van de Argentijnse man. Ze heeft met hun allemaal gedanst of ze nou wilde of niet! Echt een geweldige avond! Hier mogen er meer van volgen!

Het weekend zit erop. Tijdens onze laatste les ontvangen we onze complimenten maar al te graag. Over drie maanden spreken we goed spaans want wij zijn intelligent en leren snel. Of het zo is vragen we ons af maar altijd fijn om het te horen.

Als laatste op de lijst. Een lomo eten bij Desnivel. Voor de mensen die niet weten wat een lomo is.... ga je schamen... als je tenminste van vlees houdt. Het is echt een baksteen vlees wat je op je bord krijgt. Maar oooh zooo lekker! Volgens ons kan zelfs Bas er niet twee op! Desnivel was inderdaad goed maar het blijft verbleken bij La Cabrera... goddelijk. En voor het eerst heeft Lenneke hem eerder op dan ik. Vraag me niet hoe!

Na afscheid te hebben genomen van onze roommates duiken we ons bed in. Want de Devil´s Throat staat ons te wachten. Wel eerst 18 uur in de bus overleven!

Ciao amigos!