Welcome to the jungle!

Allereerst willen we Ajax feliciteren met zijn 3e ster. We balen wel dat we het feest niet meemaken maar we gaan wel een eigen feestje bouwen in Sucre!

De 3e van mei besloten we om eens rond te gaan kijken naar wie ons het beste een Pampas tour kon aanbieden. Met de aanrader van Thijmen, bedankt!, in ons achterhoofd liepen we Viaje tours binnen. Iedereen verteld horror verhalen over de bus naar Rurrenbaque. Toch wilde ik dit proberen! Na wat doordrommen hadden Lenneke en ik een compromis: We rijden heen met de bus en terug met het vliegtuig. Deze manier werd ons aangeraden omdat je een soort van deathroad hebt. Maar op de heenweg zal je deze in het daglicht nemen en op de terugweg in het donker wat dus een stuk gevaarlijker is.

4 mei, de dag van vertrek! Ik heb Lenneke al voorbereid op een hel van een rit. Ikzelf zie het wel zitten en ga met volle moed de taxi in die ons naar de bus zal brengen. Daar aangekomen hebben we nog wat tijd om een overheerlijke bak patat weg te werken als ontbijt. Tja erg gezond doen we hier niet maar heel erg gezond eten is hier ook niet echt te vinden. We zijn onderhand wel gewend dat de bussen niet op tijd weg rijden dus we wachten op zijn Boliviaans rustig op de bus. Als deze aankomt kijk ik Lenneke aan en probeer haar gezicht te peilen. Wat een pokergezicht! Dit gezicht vertoond een gemene glimlach wanneer ik in mijn stoel ga zitten en merk dat de vulling gescheurd is en ik 22 uur op een ijzeren stang moet gaan zitten. Gelukkig heb ik mijn mooie blauwe poncho bij me en gebruik dit als mijn kussen.
De ruimte voor mijn knieen is minimaal dus voor mensen boven de 1.80m raad ik deze reis alvast niet aan. Lenneke voerde oorlog met een jonge Boliviaanse oorlog voor haar door haar knieen in zijn rugleuning te duwen. Deze oorlog heeft ze gewonnen! 1-0 voor Nederland!

Ik moet eerlijk zeggen dat ik toch wel een aantal keer behoorlijk heb moeten slikken tijdens deze busrit. Het feit dat we 4 van de 6 banden lek reden deed me niet zoveel. Het was vermakelijk om te zien hoe ze deze vervingen. Simpelweg het andere wiel op een steen rijden en de ander eraf rijden. Het restant van het wiel rolde ze de berg af! Het probleem was wel dat we hierdoor zeker 3 uur vertraging opliepen en de met licht overgoten deathroad toch ineens vrij donker bleek te zijn. Vanuit mijn luxe raamplaats heb ik de afgrond grondig bestudeerd en de rand van de weg eigenlijk nooit kunnen zien. Vooral het inhalen vond ik behoorlijk eng. In het donker in zijn achteruit rijden om een vrachtwagen er langs te laten. Ik geef het toe het was gruwelijk eng! Een aantal keer heb ik Lenneke ervan overtuigd om maar even niet te kijken! Maar het uitzicht was uitmuntend! Achteraf vond ik het het zeker waard! Ook al klampte ik me af en toe met zweethandjes vast aan de leuning! Lenneke vond het echter minder leuk en geeft me nu ook een dodelijke blik....

Veilig en wel aangekomen in Rurrenbaque gaan we opzoek naar Fluvialtours, waar we geboekt hebben. Hier worden we ontzettend vriendelijk ontvangen door een enthousiaste engels sprekende Boliviaan die ons van alles over Rurrenbaque verteld en ons inschrijft voor de pampastour van de volgende dag. Ook verteld hij over de zwembaden die er zijn en overtuigt ons om er even van te gaan genieten. Maar eerst een hostel fixen voor de nacht.

Vanaf het zwembad wat op een heuvel ligt kijken we over Rurrenbaque neer en vinden het een heel erg leuk klein dorpje. De palmbladeren die zachtjes door de wind heen en weer wiegen, de zon die onze natte huid tropisch verwarmd en in de verte het begin van de Jungle. Een echte frontiercity!

´s Avonds besloten we om onszelf te trakteren op een lekkere witte vis gebraden in knoflook! Hier werden we bekeken door de dochters van de eigenares!

De volgende ochtend waren we geheel klaar voor de tour. We werden met zijn zessen in een 4x4 gepropt! Drie uur zou onze rit duren. Dit was een behoorlijk pittige rit aangezien de weg onverhard was en we af en toe tegen het plafond zaten. Maar we zijn al genoeg gewend dus dit is een eitje voor ons!

We wissel de wacht af met andere toeristen als we bij de rivier aankomen. Ik maakte me veel zorgen om de muggen want ik zag zoveel andere met kapot gekrabte muggenbulten. Maar iedereen kwam met een glimlach terug dus zoals Bas al zei: De muggen neem je op de koop toe!

We stappen in de boot en met een klein motortje snellen we over het water. Hoe heerlijk om eindelijk een keer jezelf niet te hoeven voorstuwen! We concentreren ons op de zijkanten van de rivier om dieren te spotten. Twee uur lang zien we allerlei dieren langskomen. Ik wil het liefst de alligators zien maar die houden zich redelijk verstopt. Af en toe een neusje boven het water, totdat we er een bijna aanvaren. Lenneke springt bijna op mijn schoot waardoor er alleen water op de foto komt en de alligator zich snel in het riet verstopt. Yeah baby, onze eerste alligator!!
Ook hebben we squirrelmonkeys van dichtbij gezien. Deze beestjes waren zo nieuwsgierig dat we ze bijna konden aaien. Ze bekeken ons vanuit hun takken terwijl wij dichterbij kwamen. Helaas kwam er een boot met Israeliers bij die een banaan te voorschijn haalden. De aapjes besprongen de boot en knaagden aan de banaan. Hier waren we al voor gewaarschuwd.. Gidsen die alles doen om de dieren te laten zien terwijl het toch echt verboden is om de dieren te voeren. Dus wij als ethisch verantwoorde boot wilden verder varen.
Er waren zoveel verschillende vogels dat we de namen niet allemaal meer weten. Maar we hebben ontzettend grote Ooievaren, Bruine Arenden, in water duikende vogels en mijn favoriet de paradijsvogel! Voor Bas hebben we nog foto´s gemaakt verschillende Henkie´s, oftewel schildpadden die ontzettend lui in de zon lagen te bakken. Ook zagen we de zoetwater dolfijnen boven het water uitduiken! Dus de eerste dag was al een topper.
Ons kamp was al helemaal top! Het was een kamp op steigers omdat het water in de pampas daalt en stijgt met de jaargetijden. Het voelde alsof je in een zwevend kamp leefde. En dan hadden ze ook nog eens hangmatten!
Terwijl ik lekker in de hangmat naar de jungle geluiden luisterde kwam Lenneke opgewonden aangerend en sleurde me mee naar buiten. Hier lag een echte kaaiman van ongeveer 4 meter! Wat een beest! Een van de mensen uit onze groepsleden, ik zal hem crocodile dundee noemen, probeerde van heel dichtbij een foto te maken totdat we hem herinnerde aan hoe snel deze beesten kunnen zijn. Toen kwam hij toch maar bij ons op de verhoging staan. Het beest kroop onder ons door waar hij hapte naar een touw waar kip aan hing. Had had zijn ogen op ons gericht en als hij met zijn volle lengte omhoog kon springen had hij zo een stukje nederlands vlees kunnen uitproberen!
Na het avondeten kregen we tijd om te genieten van de zonsondergang en mijn geliefde muggen.... Of beter gezegd ze genoten van mij terwijl ik van de zonsondergang genoot. Hierna moesten we onze hoofdlampen opzetten en in de boot plaats nemen, waar we wederom op onze Engelse groepsgenoten mochten wachten. Er werd ons verteld dat als we met onze lampen op de krokodillen schenen hun ogen zouden oplichten, geel voor jonkies en rood voor volwassen! We gingen on a alligator hunt! Met mijn krachtige koplamp, waarmee je schijnbaar zelfs in het donker de berg mee kunt afdalen, vond ik snel een geel paar ogen die echt als lichten opschenen. Niet veel later kwamen we er heel veel tegen. We zijn zelfs tegen een Alligator opgevaren die vrolijk bleef liggen. Overal waar we keken zagen we gele en rode ogen oplichten! Echt heel bijzonder en spannend aangezien ze soms ineens naast je boot opdoken! Het nadeel van zo´n goed licht is dat het ook heel veel insecten aantrok. Dus we kregen onze proteines wel binnen. Volgens de gids dook een scarabee op onze schoot en volgens mij zijn dit vleeseters (deze kennis komt uit The Mummy...). Onze kiwi´s, nieuwzeelanders, begonnen ineens te roepen dat er iets op ze sprong dus ik sprong ze te hulp met mijn lamp en we zagen een vis in de boot. Deze was op eigen kracht de boot ingesprongen....

Na deze spannende nachtelijke tocht kwamen we terug in ons kamp en hebben we nog heel even bij elkaar gezeten totdat ik voor de muggen besloot te vluchten. Mijn eerste bed bleek een aantal gaten in zijn klamboe te hebben. Dit leek mij geen goed plan. Gelukkig had de rest van onze groep een private room en kon ik alle bedden uittesten! Met de aapjes op de achtergrond viel ik al snel inslaap! Lenneke had echter een aantal vervelende dromen dus sliep minder goed. Ik geef de schuld aan de malariapillen. Die mij wat sneller duizelig maakten... Rotdingen... maar goed beter duizelig en enge dromen dan malaria!

De tweede dag stapten we in onze geleende laarzen. Lenneke had een redelijk goede maat en een veel te grote aan. Maar dan kon ze in ieder geval grotere stappen zetten! Gewapend met deze rubberen laarzen en lange kleding gingen we op slangenjacht in het pampas gebied. Dit bestond uit hoog gras met een laagje water. Helaas waren Lenneke haar laarzen lek en had ze algauw zeiknatte sokken. Maar gelukkig stond het water nog zo hoog dat iedereen natte sokken kreeg. We moesten langzaam lopen en goed rondkijken voor het geval er een slang was. De gids vertelde ons dat hier 5 verschillende soorten giftige slangen en twee wurgslangen, waarvan een de anaconda, leefden. Lenneke vond dit niet zo´n leuk nieuws aangezien het erg moeilijk was om te zien waar je je voet neerzet. Ze vond dit ontzettend eng en wilde het liefst meteen terug in plaats van door dat hoge gras te moeten ploeteren. Ik liep door de onbewandelde paden maar ben samen met Lenneke gaan lopen en algauw hervond ze haar moed en wilde ze samen met mij het hoge gras betreden. Af en toe stonden we stil omdat we wat dachten te horen en slopen we langzaam verder in de hoop (g)een slang te vinden. Helaas vonden we er geen een ook al weten we zeker dat we er een hebben gehoord. Dus toen zijn we langzaam terug gelopen en kwam een andere gids ineens met een 3 meter lange anaconda aanzetten. Hij had hem net gevangen.... Deze mochten we aanraken en vasthouden. Ik kreeg nog op mijn kop dat ik mijn handen niet had gewassen... maar dit was met niet verteld. Toch voelde ik me schuldig. Lenneke en ik vroegen ons af of dit wel de bedoeling was maar toch heb ik de slang vastgehouden. Wat een kracht... hij wikkelde zich om mijn vingers en met moeite kreeg ik hem los. Onze grote klungelige vEngelse vriend, laten we hem mister Bean noemen, liet de slang vallen omdat hij schrok. De grootste horror die je Lenneke kon aandoen. Een wilde 3m lange slang in het water bij haar. Gelukkig had de gids snelle reflexen! hierna mocht alleen de staart vastgehouden worden!

Na de lunch gingen we op weg met bloederig vlees om wat Piranhas aan de haak te slaan. Je hebt een simpel houtje vast met een lijntje, een haakje en wat vlees. Je gooit het haakje in het water en laat hem wat vieren en zodra je wat voelt moet je hem zo snel mogelijk naar je toe trekken in de hoop dat je de haak in de Piranha trekt. het is echt heel bizar... Je gooit je vleesje erin en je voelt meteen dat er kleine hapjes van genomen wordt! Heel erg frustrerend om je vlees te zien verdwijnen zonder dat je wat vangt! Onze gids trok ze er gemakkelijk uit... Gelukkig ving ik er 3 en Lenneke ook nog eens 2 dus we bleven niet echtver achter! Helaas vind Mister Bean als enige geeneen visje.... Onze groep vind er in totaal 15 dus we hadden genoeg avondeten!!

Na het eten werden we afgezet bij het voetbal en volleybalkamp van de pampas waar we van de zonsondergang mochten genieten. Algauw werd me gevraagd of ik wilde meedoen en kon ik mijn pols uittesten. Dit ging gelukkig erg goed! Dus dat beloofd wat voor Rio!

De Piranha die we gevangen hadden kwamen in zijn geheel op ons bord te liggen... Crocodile dundee wist ons te vertellen hoe je deze het beste kon eten. Steek je vork in de vis en schraap het vlees eraf. Het smaakte helaas nergens naar dus gingen de Piranhas niet op! Na het eten besloot ik meteen de veiligheid van mijn klamboe op te zoeken want ik werd onderhand hor en dol van de jeuk!

Lenneke dook bij mij in het eenpersoonsbed. Maar voor het eerst moest ik haar eruit schoppen want met die warmte en het kleine bed was het niet te harden voor mij... Gelukkig sliep ze die nacht wel
goed.

Na een goed ontbijt, waar we werden bekeken door de kleine nieuwsgierige aapjes, trokken we onze zwemkleding aan en maakte we ons klaar voor de zwempartij met de roze dolfijnen. Dit leek ons een van de leukste dingen maar toch hadden we onze bedenkingen aangezien we de dagen ervoor alligators, kaaimannen en piranhas hadden gezien... De gids verzekerde ons dat er geen Piranhas zouden zijn omdat de dolfijnen deze eten. Ook zouden er geen alligators zijn. Gelukkig hebben we deze ook niet gezien.
Zodra we het water ingleden, behalve natuurlijk Mister Bean die erin viel, zagen we de dolfijnen. Ze zijn erg nieuwsgierig en kunnen je aanraken! Dus wij wachten af. Hopende dat hetgeen ons gaat aanraken toch echt dolfijnen zijn. Je weet maar nooit in dit donkere water! Helaas kwamen ze niet dichterbij.. Dus wij gingen naar een nieuwe plek. Hier doken we weer het heerlijke water in in de hoop op een close encounter met The Pink Dolphin! Ik bleef in mijn eentje in een gedeelte terwijl de rest achter de dolfijnen aanging. Ik voelde me toch best alleen, uit het zicht van de boot en de rest... Ik zwem niet sneller dan een alligator en ook  zijn mijn kaken niet zo goed ontwikkeld.. Maar algauw zie ik dolfijnen opdoemen en ze zwemmen minder dan een meter van me vandaan. Aangezien ik toch boven water moet blijven beweeg ik mijn benen en schop ik iets... Of het een tak, dolfijn, alligator of een wrakschip was weet ik niet... Helaas was de tijd op en moesten we terug. Aangezien we nog nat waren besloten we om lekker op de rand van de boot te gaan zitten. Aangezien we nog nat waren besloten we om lekker op de rand van de boot te gaan zitten. Wat onze gids niet zag was dat er een kaaiman in de weg lag. Wij riepen nog maar het mocht niet baten, we vaarden recht tegen de kaaiman aan. Deze bleef niet vrolijk liggen maar draaide zich razendsnel om en zwom weg waardoor onze boot behoorlijk schommelde. Lenneke en Crocodile dundee zaten zo dichtbij dat ze hem hadden kunnen aanraken of hij hun had kunnen aanraken. Dus de hartslag van beide schoot met 120 omhoog!

Onze tijd in de jungle zat erop en we vulde de boot met onze backpacks en drinken. Op de terugweg bedachten Tom, een nederlandse jongen, en ik of Ajax voor of achter zou staan voor de bekerfinale. Helaas zouden we later horen dat Ajax zijn voorsprong had weggegeven... Dan maar de competitie winnen!

In de jeep terug naar Rurrenbaque zat het Engelse stel achterin en wilde de deur niet heel erg goed sluiten. Na ongeveer 2 uur rijden bedacht de vrouw dat ze misschien beter niet bij de half open deur kon zitten en ging aan de overkant zitten. Tijdens de pauze vond Lenneke dat ze toch een best mooie kleur had opgedaan tijdens de tocht. Maar toen de vrouw wat water in haar gezicht gooide bleek het alleen maar stof te zijn. De rest van de rit heeft ze als een moslima verkleed lopen schreeuwen dat het toch niet erg goed kon zijn om zoveel stof in te ademen. Lenneke en ik konden maar met moeite onze lach inhouden!

Ik vroeg Lennek of ze blij was dat we met het vliegtuig terug gingen of dat ze toch wel de bus wilde nemen. Wederom een dodelijke blik en ik kon het antwoord wel raden. Ikzelf vond de busrit toch mooier omdat je midden in de mooie omgeving zit. Maar moet toegeven dat ik me veiliger voelde in het legervliegtuig van TAM!

Terug in la Paz aangekomen hebben we de rest van de dagen met een Engelse jongen opgetrokken. Een hele zooi souvenirs gekocht aangezien mijn cadeau voor Bas zijn verjaardag jammerlijk was gesneuveld.... En hier ben ik ook 10x gevraagd of ik niet een scheerbeurt nodig had door de lokale barbers. Ik had een klein beetje misgecalculeerd en zat al drie weken zonder scheermes. Maar je moet de jungle toch een beetje ruig betreden?

Samen met de Engelse jongen gingen we naar de film. Zodra we de bioscoop betraden waande we ons terug in Europa. Ontzettend schone ruimtes, gevuld met net gekleedde mensen! Het was een mooiere bioscoop dan de Arena, als je die al mooi kunt noemen. Thor 3d, was ons avontuur. We voelden ons alle drie kleine kindjes die naar de film mochten! Met groene, zoete popcorn namen we de brillen in ontvangst en genoten we van een marvel film! Top vermaak! Het was weer eens wat anders dan een vulkaan, jungle of een moeras! In het hostel was Lenneke zo in haar filmbui dat we nog een film hebben gekeken. Althans Nick en ik hebben hem afgekeken en Lenneke viel in slaap, zoals verwacht!

Op naar Uyuni en de zoutvlaktes!
(vergeet niet Lenneke haar prachtige blog over de floating islands te lezen)