Iguazu

Na een busrit van 18 uur zijn we dinsdag aangekomen in Puerto Iguazu, een plaatsje in het Noorden van Argentinie. Iguazu is de naam van het dorp, het nationaal park en de rivier waarin 275 watervallen in uitkomen. Het nationaal park is tevens het drielanden punt van Argentinie, Paraguay en Brazilie. Ik heb alleen de eerste twee films (waaronder een in het Frans met Spaanse ondertiteling, echt een uitdaging!) en het avondeten van de busrit meegemaakt. Voor Taco was de reis iets minder plessant, want hij is bruut verkouden geworden door de airco.

Het is behoorlijk warm in Iguazu, dus we proberen zo snel mogelijk ons hostel te vinden. We hebben een super chill hostel dichtbij het centrum met zwembad en hangmatten! Na ingecheckt te hebben in het Spaans (lees: geen woord Engels gepraat), kunnen we ons gaan installeren. Eerst wil die grapjas van het hostel ons voor een super blowende airco laten slapen. Dat gaat hem niet echt worden. Gelukkig is er nog een ander bed vrij. Hierdoor liggen Taco en ik wel behoorlijk ver van elkaar vandaan. Misschien wel iets beter voor hem, want dan heeft hij tenminste geen last van mij als ik weer eens aandacht nodig heb :).

Als eerst op de planning staat het nationaal park van Iguazu bezoeken. We kopen dus bustickets om hierheen te gaan. Met een bus, die geen vering meer over heeft hobbelen we naar het nationaal park toe. Aangekomen bij het park blijkt de entree belachelijk hoog te zijn, dus kunnen we direct rechtsomkeer, want we hebben niet voldoende geld bij ons plus geen pinpas plus geen creditcard. Eigenlijk zijn we hier niet echt heel rouwig om, want nu kunnen we tenminste een beetje bijkomen van de afgelopen twee weken. Ik ga al het water in Iguazu opmaken en Taco ploft in een hangmat neer en komt er de volgende 3 uur ook niet meer uit!

Denk je eindelijk op een plek te zijn, waar geen Nederlanders komen en wat denk je dat je ´s avonds in het hostel tegen komt.....? Nederlanders die aardappels aan het koken zijn, kan het nog erger!

Deze avond ons nieuwe spelletje konijn hokken uitgeprobeerd. Eindelijk een spel, waarmee ik eens kan winnen en daarna Taco een aspirine, ibuprofen, superol, fluimucil shot gegeven om lekker te kunnen slapen.

Woensdag worden we heel vroeg door de wekker gewekt. We willen vandaag namelijk heel vroeg in het park aanwezig zijn om alles te kunnen zien. Als we bij het park aankomen (met hetzelfde hobbelende busje) blijkt het dat meer mensen dit idee hebben gehad. In het park sprinten we alle toeristen voorbij, zodat we die tenminste achter ons laten. We beginnen met een ritje met een treintje (greentrail), die ons naar het station devils throat zal brengen, vandaar moeten we nog een grote kilometer lopen, voordat we het geld mogen bewonderen. Vanaf een paar honderd meter afstand zien we al het stoom van het water in de lucht en serieus je kan je geen voorstelling maken van de devils throat. Een ontzettend groot natuurgeweld: iets van 6 grote watervallen (echt heel erg grote!) komen uit in 1 groot gat. Door dit geweld komen er behoorlijk wat positieve vibes bij ons naar boven. Vanaf de devils throat lopen we naar de upperlevel. Hier kan je boven op de watervallen neerkijken. Ontzettend indrukwekkend van wat voor een hoogte dat water naar beneden knettert. Naar de upperlevel naar de lowerlevel gelopen. Op onze weg hele schattige beestje tegen gekomen...cheppati´s (of iets dergelijks). Maar eigenlijk vind ik ze alleen lief als ze stil staan en niet als ze naar mij toe komen lopen met hun lelijke snuit!. Lowerlevel is nog indrukwekkender dan de uperlevel. Je komt bijna recht onder een drietal watervallen uit. En er komt een partij water vanaf. Niet normaal. We zijn helemaal doorweekt. We besluiten om ook nog een te duur bootritje te gaan doen. Met een speedboot varen we richting de watervallen om de watervallen van dichtbij de kunnen bekijken. Ook mogen we de watervallen zelfs van onder bekijken. Eigenlijk valt er bijna niks van te zien, want er komt alleen maar heel veel water in je gezicht terecht. Gelukkig zitten onze spullen in hele waterdichte waterdichte tassen! De stroming is zo ontzettend sterk. De schipper moet heel veel tegengas geven om niet weggeduwt te worden door de stroming. Na deze ontzettende vette bootrit zijn we nog meer doorweekt. Ik heb een incontinent spijkerbroekje en Taco soppende schoenen (moet je maar goed je veters vast maken).

Na al dit moois willen we ook nog de jungle induiken. Echter blijkt deze al dicht te zijn. Omdat we vandaag toch al zoveel gezien hebben en we eigenlijk een beetje verbrand zijn (sorry Pap), vinden we het een fijn plan om richting het hostel te gaan. Morgen is er weer een dag!

We zijn beide onder de indruk van wat we deze dag hebben gezien. In het hostel wisselen wat verhalen over Iguazu uit met een stelletjes duitsers (2 meiden en 2 jongens). Hierdoor besluiten we om de volgende dag niet naar de Braziliaanse kant van de watervallen te gaan, maar de jungletocht te gaan doen. De Braziliaanse kant is meer een overview van alle watervallen en wij zijn een beetje bang dat dit tegenvalt met wat we deze dag gezien hebben. En we willen ook wel heel graag apen kijken!

Donderdag gaan we dus terug naar het park (dit keer mogen we met 50% korting het park in :)) om de jungle in te gaan. Taco loopt mij bang te maken met verhalen over panters en allemaal andere gevaarlijke beesten, waardoor ik bijna niet meer durf! In de jungle komen we mieren tegen van 5 cm groot, spinnen van 15 cm groot, heel veel verschillende vlinders, bomen in rare vormen, lianen en apen! Een hele familie die van boom naar boom springen en allerlei fruiten uit de boom gooien. Ze zijn zo schattig van zo ver weg die beestjes! De jungle komt uit in een verborgen waterval en een natuurbron waar je kan zwemmen. Jammer genoeg hebben wij geen zwemkleding mee. Wel kloutert Taco als echte man tot bijna onder de waterval en ik ga lekker pootje baden. Na deze tocht vinden we het wel weer genoeg voor vandaag en gaan we terug naar het hostel om lekker te zwemmen en in de hangmatten te luieren. Om 19.15 staat er weer een bus op ons te wachten die ons terug zal brengen  naar BA. Weer zullen we er ongeveer 18 uur over doen. Dit keer is Taco degene die in coma ligt en probeer ik zoveel mogelijk van de Spaanse ondertiteling te begrijpen!

Na een kort nachtje in BA zijn we vandaag met het vliegtuig naar El Calafate gevlogen (let op: tussenstand met konijnhokken is ondertussen 4-2 in mijn voordeel!). El Calafate ligt helemaal in het Zuiden van Argentinie. Hier zullen we de aankomende dagen een aantal trekkingen gaan doen. Maar daar later meer over!

Un grande besos!