Santa Cruz

Hoi allemaal!

19 mei hebben we aan het eind van de middag de bus vanaf Sucre naar Santa Cruz genomen. We gingen met een taxi vanaf ons hostel, hostel Amigos (met de meest behulpzame staff van heel Sucre, uhhhummm), naar het busstation. Aangekomen op het busstation was ik nog geeneens de taxi uit en kwamen al van alle kanten mensen op mij afgestormd om buskaartjes te verkopen. Te bizar voor worden! Gelukkig hadden we al tickets, dus konden we ze snel afwimpelen. Het was nog even zoeken naar onze busmaatschappij, 6 de oktobre, maar gelukkig waren de mensen op het busstation heel vriendelijk, duidelijk en behulpzaam (uhhumm). Boliviaanse mensen zijn toch een beetje onverschillig. Soms kom je echt hele aardige Bolivianen tegen, maar meestal zijn ze stug en willen ze liever niks van toeristen weten. Onze tassen moesten we bij de busmaatschappij inleveren. We vroegen ons af hoe ze onze tassen vanaf de tweede verdiepingen naar beneden zouden krijgen. Gingen ze die echt voor ons naar beneden tillen? Toen we beneden bij de bus stonden te wachten, zagen we dat onze spullen naar beneden werden getakeld. De bus zag er vanaf de buitenkant behoorlijk brak uit, maar wel de beste van alle bussen die er stonden. De stoelen daarentegen waren behoorlijk comfortabel. Om stipt 4 uur reden we weg. Taco en ik hebben het kaartspelletje patience op onze i-pods, dus als twee verslaafden hebben we de eerste twee uur zitten patiencen. Daarna lekker in slaap gedut. Rond een uurtje of 8 zijn we in een klein dorpje gestopt. Hier konden we avondeten. Echter besloten wij om geen avond te eten. In de bus was geen WC en mijn buik was nog steeds niet helemaal normaal. En wij wilden niet het risico lopen, dat ik straks heeeeeel erg nodig naar de WC moest, terwijl we alweer op weg waren. Gelukkig hadden we plenty aan crackers en broodjes ingeslagen, waar we de avond zeker wel mee door moesten komen. De busrit naar Santa Cruz was na de stop een van de vreselijkste busritten, die we tot nu toe hebben meegemaakt. Twee gasten achter ons hadden een soort jukebox bij zich, waarop ze Boliviaanse plingelmuziek draaiden. Aangezien je hier geen oordopjes kan inpluggen en waarschijnlijk het volume alleen maar om te hard kan staan, moet iedereen dus meegenieten. Na twee uur hetzelfde deuntje gehoord te hebben, waar we er zo klaar mee, dat we dat ding wel uit het raam konden gooien. En het vreselijk was nog dat we die muziek nog door onze muziek van onze i-pods konden horen. En ik kan je vertellen dat een mix tussen normale goede muziek en Boliviaanse plingel muziek nog vreselijker is. Daarnaast was er een of andere chappipetchito in de bus, die de hele nacht zijn room wijd open had staan, waardoor wij voortdurend een heerlijke koude rilling over ons heen kregen. Na dus een slapeloze busrit kwamen we rond 6 uur ´s ochtends aan in Santa Cruz. We hadden een papiertje met de naam en het adres van ons hostel, dus we hoopten dat we daar aangekomen direct ons bed weer inkonden. Echter was dit papiertje uit mijn etui verdwenen en konden we hem ook nergens anders meer vinden. We probeerden ons de naam van het hostel te herinneren, maar kwamen op vrij weinig uit. Hebben in verschillende hotels gevraagd of we even hun internet konden gebruiken, maar geen van de hotels had internet! Ook bleek het dat de internetcafes in het centrum pas om 8 uur open gingen en we dus dik 1,5 uur op de straat moesten wachten. Omdat Taco mij en ik Taco de schuld gaf van het kwijtraken van dit papiertje konden we op dit moment elkaars hersens wel inslaan :). Gelukkig hadden we allebei nog leesvoer, waardoor we de aankomende 1,5 uur niet meer dan 20 woorden met elkaar hoefden uit te wisselen. Om half 8 ging het eerste internetcafe open, maar van dit internetcafe waren alle computers kapot. Een half uur later wisten we eindelijk waar we heen moesten. Uiteindelijk bleek dat ons hostel echt om de hoek zat in de straat waar we zaten te wachten. Aangekomen in Residencial Ambar konden we direct onze kamer in en een paar uurtjes bijslapen.

Toen we weer wakker werden, was het prachtig weer en vonden we dat we hiervan wel even moesten genieten en besloten we om de stad even te verkennen. We dachten dat we heel ver van het centrum afzaten, we zaten aan de buitenkant van de eerste ring, maar aangezien de stad uit 10 ringen bestaat, viel dit best mee. Het was ongeveer 15 minuten lopen naar het hoofdplein.
Waar wij beide geen rekening mee gehouden hadden, was dat ze in deze stad aan Siesta doen. En aangezien wij precies in Siesta tijd naar buiten gingen was alles ongeveer dicht. Het hoofdplein, plaza 24 septiembre, is een behoorlijk groot plein waar dag en nacht mensen aan het chillen zijn. Zowel jong als oud. Op het plein staat een kleine Cathedraal. Het centrum van Santa Cruz lijkt net zoals Sucre helemaal niet op alle andere Boliviaanse steden die we tot nu toe hebben gezien. De mensen zien er veel Europeser uit, er is veel minder armoede te zien, de stad is een stuk schoner en er lopen minder traditionele Boliviaanse bollies rond. Daarnaast kwamen we er al snel achter dat Sante Cruz een stad is, die niet echt gemaakt is voor toeristen. Alhoewel je in de omgeving van Santa Cruz hele leuke dingen kan doen, zijn er geen touroperators en de tourist office is super duper klein. Wel kregen we heel veel kaarten van de stad mee, waar de man van de tourist office verschillende dingen op aankruisden. Er is niet echt een plek waar je op bepaalde vragen een gericht antwoord kan krijgen. Het is allemaal een beetje vaag. Je moet het een beetje zelf uitvinden. Nu vonden we dit dit keer een goede uitdaging. De hele middag hebben we een beetje in het centrum rond geslenterd (o.a. opzoek naar een ander hostel en een plek om informatie te krijgen over wat er  allemaal te doen is). In beide hadden we weinig succes, dus besloten we om in de Irish Pub een verkoelde Jugo de Limon te drinken, die onze favoriet bleek te worden! ´s Avonds zijn we op aanrader van de Lonely Planet naar het restaurant Casa del Camba gegaan. Een restaurant op de 2e anilla, waar ze op vrijdagavond livemuziek en dansoptredens hebben. We namen een echt Boliviaanse parilla para dos personas, vino tinto y aqua. We werden echt bediend, waar je U voor zegt. We mochten onze wijn proeven, onze wijn werd voor ons ingeschonken, bijgeschonken, ons vlees werd voor ons gesneden, opgeschept etc. Omdat we de laatste tijd niet echt heel veel gegeten hadden, kregen we nauwelijk de helft van onze parilla op en tikte de wijn behoorlijk hard aan. Wel hebben we genoten van het heerlijke vlees, de wijn en de Boliviaanse plingel muziek en gedans. Met volle buik besloten we dat de taxi ons nog wel even bij de Irish pub mocht afzetten. Hier bleek volgens de Lonely planet ook live muziek te zijn. Echter dateert ons boek uit 2007 en aangezien hij niet meer zo up to date is, vertelt hij niet altijd de waarheid. Dus geen live muziek. Wel heel veel mensen die ons aanstaarden. Na nog een biertje gedronken te hebben, besloten we dat het wel weer tijd was om richting hostel terug te gaan. Met een heerlijk moe gevoel, vielen we direct in slaap in onze lekkere broeierige kamertje.

Omdat ook als je op reis bent het weekend nog steeds een beetje bedoeld is om uit te slapen, sliepen we de volgende dag (zaterdag 21 mei) heerlijk lang uit. We hadden een poster zien hangen van een Fantasy expeditie, die 24 mei zou openen in Santa Cruz. Wij als echte Nederlanders wilden wel zeker zijn van onze kaartjes, dus besloten om alvast langs de Expocruz te gaan om kaartjes te kopen. Daar aangekomen bleek dat we helemaal nog geen kaartjes konden kopen. Domme Nederlanders...het is en blijft wel Bolivia he! We besloten om terug te gaan naar het centrum en daar een soort van touroperator te bezoeken, die kanotochten organiseert etc. Onderweg een soort van restaurant (Picolo) tegen gekomen waar het water loopt mij in de mond taarten in de etalage hadden staan. Met een knorrende maag liepen we langs die restaurant. Geen goed idee, maar we hielden ons heel sterk. Touroperator eerst zoeken! We zijn helemaal tot aan de 2e anilla gelopen, maar de touroperator was niet daar en volgens de buren bestond hij ook niet meer. Balen dus, maar wel weer wat beweging gehad! We besloten om terug naar het centrum te lopen. Omdat we niet weer een hele dag niet echt niets wilden doen, besloten we om kaartjes te kopen voor de avondfilm: La Chica de la Caja Roja (Red Riding Hood). We besloten om bij Picolo te lunchen. Picolo is een restaurant waar ouders hun kinderen kunnen dumpen in de kinderspeeltuin en zelf rustig kunnen eten. We bestelden allebei een sandwich lomito, maar alle mensen om ons eten aten ijsjes, die je geeneens meer ijsjes kan noemen. Reuze ijzen!! Ook onze sandwich was van dit formaat. Wij hadden geen avondeten meer nodig :). De film begon pas om 21.30 uur, dus we besloten om nog even te chillen in het hostel en rond een uurtje of half 9 weer terug te lopen naar het centrum. Toen we aankomen op het bijpleintje waren twee clowns bezig met het show. Ze waren behoorlijk grappig, ook al verstonden we er vrij weinig van. Jammer genoeg konden we de show niet afkijken, want we gingen naar de film. De film was heel erg leuk! Echt een aanrader :). Na de film nog even naar de Irish Pub gegaan. Op het hoofdplein was het heel erg druk, maar we weten nou niet precies wat die mensen nou doen. Het lijkt wel of ze er alleen maar zitten en verder niks doen.

Zondagochtend heel vroeg opgestaan, omdat we naar Aqualand zouden gaan. Aqualand ligt iets buiten de stad, dus moesten we er met een microbusje heen. Op verschillende plekken gevraagd waar precies deze micro ging, niemand die het wist en uiteindelijk geen micro die hierheen ging, dus moesten we met de taxi. Wel even onderhandeld over de prijs, want de taxichauffeur vroeg natuurlijk veel te veel. En de staat van deze auto was bijzonder. De auto was een voormalige Engelse auto met het stuur aan de rechter kant. Echter was het stuur eruit gesloopt en aan de linkerkant er weer ingemonteerd. Echter zat de km teller etc. nog allemaal aan de rechterkant en functioneerde natuurlijk niet meer. De bank van de achterbank zat los, dus elke keer als Taco en ik naar achter leunde, hadden we een full cama! Maar het reed, wel had hij een iets langer remweg dan normaal. Aangekomen bij Aqualand was het erg uitgestorven, Aqualand was dicht. Volgende week was hij weer open. De taxichauffeur wist nog wel een andere plaats waar we heen konden, voor 70 i.p.v. 40 bolivianos wilde hij ons er wel heen rijden. Het resort waar hij ons heen bracht, lag iets buiten de stad. Het was een vage weg, maar uiteindelijk kwamen we bij een ultra luxe resort aan. Toen we de taxichauffeur wilden betalen, ging hij opeens meer geld vragen. Hij wilden 120 bolivianos, terwijl we 70 hadden afgesproken (hij maakte de rekensom 40 + 70 = 120, terwijl hij echt todos 70 had gezegd). Na een heftige discussie reed hij uiteindelijk weg met onze 100 bolivianos, the bastard! We wilde onze dag niet laten verpesten, dus besloten we er niet meer aan te denken. We waren in het Bioguanda resort, waar er natural pools and lakes waren om te zwemmen. Ook was er een plaats waar we vogelstuin, een mirador, een vlindertuin, volleybalvelden, voetbalveld. Het water van de natural pools was wel behoorlijk koud, maar als je eenmaal door was, dan was het heerlijk. Ook was er bij 1 pool een grote waterval. Jammer genoeg hebben we geen foto´s, want we hadden geen camera mee met het oog dat we naar aqualand zouden gaan. Het was heerlijk om een dagje te kunnen zwemmen, zonnen, wandelen en frisse lucht in te ademen i.p.v. stadslucht met veel uitlaatgassen. We hebben ons de hele dag goed vermaakt en aan het eind van de middag zijn we naar de vlindertuin gegaan. Hier waren er bizar grote vlinders in heel veel verschillende kleuren. Vervolgens naar de vogeltuin doorgelopen. In de vogeltuin waren er parkieten, grote papegaaien en andere vogels waarvan we de naam niet weten. Vervolgens ook nog door de orchideeentuin gelopen. Rond een uurtje of 5 met dit keer een eerlijke taxichauffeur terug gegaan naar ons hostel. Even gechilled en op de hoek van de straat bij een localbarretje wat gegeten. We werden ontzettend aangekeken, niet normaal. Dus we aten snel ons eten op en gingen toen snel weer weg, richting het centrum. Op het bijplein waren de twee clowns weer bezig. Taco en ik besloten om weer naar de show te gaan kijken. Deze keer konden we hem wel afkijken. Een van de twee clowns herkenden ons en natuurlijk werd Taco er daarna uitgepikt. Hij moesten helpen om zo´n scheetzak over het hoofd van de andere clown te krijgen. Na de show bij Capoeira gekeken en vervolgens een tangoshow gezien. Nadat er helemaal niks te zien meer was op het plein zijn we terug naar het hostel gegaan. Nog een leuk weetje...ik heb deze avond Taco hete hete hete chips laten eten :). Lekker, maar je mond staat daarna wel in brand.

Omdat we maandag niet echt wisten wat we wilden doen, hebben we heel erg rustig aangedaan ´s ochtends. Als ontbijt - lunch bij Picolo weer een heerlijke sandwich gegeten en vervolgens mensen gekeken op het pleintje. Er was een of andere opstand en de hele ME van Santa Cruz stond op het plein met schild en al. We dachten dat het heel groot was, maar uiteindelijk bleken het wat schreeuwende mensen te zijn, die vuurwerk afstaken en protestliederen zongen. Van het vuurwerk schrok ik wel een paar keer heel erg hard. ´s Middags ook nog aangifte in het Spaans gedaan voor mijn gestolen zonnebril. Ging behoorlijk goed! ´s Avonds zijn we naar Pirates of the Caribean, nr 4 geweest. Een vermakelijke en grappige film en tenslotte mochten we bij Picolo een grote ijs eten. En hij was echt heel erg groot. We hadden expres geen avond gegeten, en geen popcorn tijdens de film, maar alsnog kreeg ik nog geeneens de helft op! Taco was wel heel stoer en kon zijn hele ijs op, maar zat daarna echt plofferdeplof vol. Met ronde buikjes zijn we tenslotte terug gewaggeld naar ons hostel.

Dinsdag was de dag van de fantasyexpositie. We hadden hier heel erg naar uitgekeken. Vandaag was het eindelijk een beetje minder warm en bewolkt (de vorige dagen was het rond de 30 graden). Natuurlijk gingen we weer de stad in rond siesta tijd. We zijn er nog steeds niet echt op voorbereid. Een beetje in de stad rondgezworven, mensen op het plein bekeken en rond half 4 naar Feria Expocruz gegaan. De expositie zou om 4 uur beginnen. Aangekomen bleek dat de expositie een uur later begon. Gelukkig hadden we onze boeken bij ons, dus maakte het niet heel veel uit dat we een uurtje moesten wachten. Om 5 uur konden we nog geen kaartjes kopen. En uiteindelijk kregen we om kwart voor 6 een vrijkaartje voor de volgende dag, omdat we zolang moesten wachten. Om half 7 mochten we eindelijk naar binnen. En ze waren bij lange na nog niet klaar met opbouwen. Volgens de poster zou het echt een grote expositie zijn met allemaal fantasy dingen.....
In de grootste hal zou er een expositie van Harry Potter zijn (was er nog niet), wel was er een expositie van Tarzan, Aladin en Alice in Wonderland. Ook stond er iemand pannekoeken te verkopen en kon je allerlei printers kopen (weet niet wat deze hier deden). Er hing een poster van Marvel, maar bij die stand werden er allerlei dingen van Justin Biber verkocht. Ze hadden een playstationhal, met een 3d playstation, verschillende playstation met vechtspelletjes en guitarhero met drumstel. Taco de 3d tv en andere playstation uitgeprobeerd en samen het nummer Eye of the Tiger gespeeld. Taco op gitaar en ik op drum. Dit was voor ons het hoogtepunt van de avond, haha! Er was nog een klein halletje voor kleine kinderen, een podium dat iets met pirates of the caribean moest voorstellen, een podium van Star Wars en een podium voor een clownshow. Ook liepen er verschillende verklede figuren rond zoals Aladin en Jasmin, Assepoester, Harry Potter, Twee clowns, Storm troopers, Chewakka, Dark Vader. Taco en ik waren niet echt onder de indruk en besloten de volgende dag terug te komen als ze klaar waren met opbouwen.
Bij de Irish Pub hebben we uiteindelijk een heerlijke Cordon Bleu gegeten en daar nog heerlijk zitten uitbuiken.

Dinsdag 25 mei is de dag van de vrijheid van Sucre, de hoofdstad van Bolivia. In Sucre werd ons verteld, dat er ook in Santa Cruz een groot feest zou zijn op het hoofdplein. Echter bleken de inwoners van Santa Cruz hier niets van te weten. We werden ´s ochtends vroeg heel irritant wakker gemaakt door geklop op onze deur. De dag hiervoor gebeurde dit ook al, omdat ze onze kamer wilde schoonmaken. Omdat wij vinden dat je niet om 9 uur ´s ochtends op iemands deur gaat kloppen om diegenes kamer schoon te maken, negeerden we het geklop. Het was vandaag regenachtig, dus zijn we eerst naar een internetcafe gegaan om evetjes mail te doen etc. Toen we in het internetcafe zaten, kwam het echt met bakken uit de hemel. We waren blij dat we droog zaten. Nadat het een beetje gestopt was met regenen zijn we naar de Cathedral gelopen om het mirador te bezoeken. Jammer genoeg konden we niet helemaal naar de top, want deze werd verbouwd. Wel hebben we een gedeelte van het uitzicht over Santa Cruz gezien, inmens groot! Na de kerk bezocht te hebben, zijn we weer naar de Irish Pub gegaan en hebben we hier lekker boekjes gelezen. Taco had helemaal speciaal zijn schoenen aangetrokken om ze door de schoenen schoonmakers, die overal op het plein rondlopen, te laten schoonmaker. Maar waarschijnlijk omdat het zo hard regende, hoefden ze niet te werken. Bij Picolo uiteindelijk weer eindmiddag gelunched / begin avond gegeten en rond 7 uur naar Feria Expocruz gegaan. Ik had het volste vertrouwen dat het ze nu helemaal klaar waren met opbouwen en er behoorlijk wat te doen was, Taco daarentegen bleef zeggen dat we wel in Bolivia zijn, dus er niet te veel van moesten verwachten. En uiteindelijk had hij gelijk. Bij de tentoonstelling van Harry Potter lag er een bezemsteel, een snaai en een schooluniform, Jack Sperrow liep rond met wat zwaarder en er waren levende kaarten en de Madhatter van Alice in Wonderland aanwezig, maar verder was er niet veel veranderd. We besloten om nog maar een paar keer the eye of the tiger te spelen, een zakje popcorn te kopen en vervolgens de taxi terug te nemen. In het centrum namen we nog een kijkje in Calle Sucre, waar een groot feest moest zijn, maar ook deze was er niet. Omdat onze kamer een grote puinzooi was (Taco en ik houden er van om zodra we ergens aangekomen zijn er zo snel mogelijk een zo grote puinzooi van te maken dat het lijkt alsof er een bom is ontploft) en we de volgende ochtend vroeg op moesten staan, besloten we maar om richting het hostel terug te gaan om onze tassen in te pakken en de kamer te ordenen.

Om Santa Cruz dus in het kort te beschrijven: we hebben geprobeerd om veel uitstapjes te maken, maar veel hiervan mislukte. Ondanks alles hebben we hier wel een leuke tijd gehad en was het weer een stud met behoorlijk wat nieuwe indrukken.

Morgen lekker naar RIO!!!!